کد مطلب:39136 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چگونه مي توانيم نسبت به خداوند وائمه اطهار ع معرفت بدست آوريم؟

درمورد بخش اول سؤال شما بايد گفت كه شناخت ومعرفت نسبت به خداي متعال براي هر انساني، درحد توان واستطاعت وبنا به فراخور ظرفيتي كه دارد ممكن است، بلكه مطلوب و پسنديده هم هست، منتهي بايد به اين نكته مهم توجه داشت كه به كنه ذات احديت با عقول ناقص ومحدود انساني، نمي توان دست يافت.

درمورد معرفت خداي متعال ازبيانات بزرگان اينطور استفاده مي شودكه ابتدا بايد ازطريق علمي وعقلي صفات واسماء و كمالات او راشناخت، مثل خالقيت و قاهريت، كه دركتب اخلاقي عرفاني و اعتقادي به طور مفصل بيان شده است، سپس بايد دانسته شود انسان تا به قدم فكر واستدلال، طالب حق و سائرالي ا...است،سير او عقلي وعلمي است واز اهل معرفت واقعي و اصحاب عرفان نيست، بلكه در حجاب اعظم واكبر واقع استبه خاطر اينكه اگر به ماهيات وظواهر اشياء نظر كند وخداي متعال را ازآنها طلب كند، اين از حجابهاي ظلماني خواهد بود واگر به وجودات وبواطن اشياء نظر كند اين ازحجابهاي نوراني خواهدبود.

پس بايد به اين نكته بسيار مهم كه متأسفانه بسيار مورد غفلت واقع شده توجه داشته باشيم(به قول حضرت امام خمينيره) كه اولين شرط تحقق سير الي ا...و به وجود آمدن معرفت ا...واقعي، خروج از بيت مظلم نفس وخود وخودخواهي است.1

وانسان چوناز خاك پست خوديت به ملكوت كمال خود پركشيد ودرافق معرفت خويش پروازكرد مهيا مي شود براي شناخت خداوند،چنانكه اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود : من عرف نفسه قدعرف ربه (هر كس خود را بشناسد خداي خود را مي شناسد) وشناخت حقيقت انسان ميسر نيست مگر به چشم بستن از چهرة مادي وحيواني انسان كه با مجاهده ومراقبه حاصل مي شود.

درمورد بخش دوم سؤال شما بايد عرض شود كه اگر مراد شناخت با خصوصيات ظاهري آن بزرگواران باشد ازطريق مطالعة تاريخي يا شنيدن مكارم ومناسبت آنها به دست مي آيد واگر مراد معرفت وشناخت قلبي است، انسان با ارتباط قلبي ايجاد نمودن بين خود وآن بزرگواران وتوجـه بـه حقيقت زيارت وتوسل مي تواند بدان دست يابد و اين مهمبا درك فقر جامعه مي خوانيد (من اراد الله بدءبكم) ويا (بكم فتح الله وبكم يختم) خصوصاً اگر انسان درصفاي خود كوشش نمايد.

فصل باران بهاري با درخت آيد ازانفاسشان بانيك بخت

گردرخت خشك باشد درمكان عيب آن باد جان افزا مدان

بادكار خويش كرد وبروزيد آنكه جاني داشت برجانش گزيد

وآنكه جامه بود خود واقف نشد واي آن جاني كه او عارف نشد

نگذشته ازآنچه گفته شد اقتدا به سيرة عملي و پيمودن راه ائمه معصومينعليهم السلام بابي از رؤياهاي صادقه ومكاشفات را به روي انسان مي گشايد به گونه اي كه افراد صالح و پاك حتي درميان عوام ازمردم موفق به ديدار سيماي حضرت معصومينعليهم السلام درخواب مي شوند ومهمات امور دين ودنياي خود را به هدايت هاي آنان چاره مي كنند، وچنانچه اگر پاي نقل بسياري از افراد متشرع بنشينيد كمتر كسي پيدا مي شود كه درتمام طول عمر خود هيچيك ازمعصومينعليهم السلام را درعالم رؤيا نديده وهدايتي ازآنها دريافت نكرده باشد. كتب بسياري نيز دراين زمينه ها نوشته شده مانند : نشان از بي نشانها، كيمياي محبت واسوة عارفان، كه معلوم مي شود دوستدار واقعي آن حضرات وشيعة حقيقي آنها ازشناخت حضوري يا لااقل شناخت معنوي درعالم رؤيا بي بهره نيستند وحقيقت معرفت نيز بايد چنين معرفتي باشد كه براي پويندگان آن به هيچ وجه بعيد ودور از واقع نيست وناگفته پيداست مرتبت ومقام افراددراحراز معرفت شهودي به يك اندازه نبوده وهيچگاه معصومين عليهم السلام آنطور كه بايد به صورت كامل شناخته نمي شوند.2

وآخرين مطلب اينكه براي كسب معرفت نسبت به ائمه ع بايد ايشان را زنده بدانيم ودائماً متوجه باشيم كه برنيات وافعالما شاهد وآگاهند. با چنين ديدي بيشتر مراقب اعمال خود خواهيم بود واگر اعمال ما اصلاح شد مقدمة كسب معرفت بالاتري مي گردد واين دو بال توجه وعمل ما را تا عالي ترين مراتب معرفت نسبت به حضرات معصومين ع بالا مي برد.